Jutro je. Konobar samo što nije upalio svjetla. Šanka se drži kao zadnjeg poštenog čovjeka u ovoj državi. Kafana još miriše na jučerašnji dim i lažne nade, na promašene tikete i nikad otplaćene kredite. Ugašeni televizor u ćošku stoji kao opomena da se ovdje politika ne pije uz jutarnju kafu, nego teče žilama. Ulazim. Nema… Continue reading →